Психологтың кеңестері
Бала тістейді - не істеу керек?
Балалар әртүрлі себептермен 2-3 жаста, ал кейбір жағдайларда тіпті 4-5 жаста тістейді! Сонымен қатар, олар өздері зардап шегушілер болуы мүмкін. Зерттеулер көрсеткендей, балалардың шамамен 10% - ы тым эмоционалды болып туылады. Олардың өміріндегі кез-келген оқиға қатты реакциямен бірге жүреді. Олар үшін бәрі керемет немесе қорқынышты. Олардың күшті эмоцияларына байланысты, олар бақытты немесе ренжігеніне қарамастан, олар тістейді. Мұндай балалардың ата-аналары тіпті сүйіспеншіліктің көрінісі: құшақтасу немесе поцелу ақыр соңында денесінде тіс іздерін қалдыруы мүмкін, өйткені бала қатты толқып, қуаныш сезімін сезінеді.
Бұл, әдетте, ерекше және ерекше назар аударуды қажет ететін балалармен болады. 3-4 жасқа дейінгі эмоционалды балалар тістейді, өйткені олар толық сөйлей алмайды және күшті сезімдерін білдіру үшін дұрыс сөздерді қолдана алмайды. Көбінесе балалар тістеп алады, осылайша өздерінің қатты ашуланғанын, ойыншықтарын қорғайтынын немесе өз территориясын қорғайтынын білдіреді. Бұл мінез-құлықтың себебі шамадан тыс шамадан тыс, шаршау немесе ыңғайсыздық болуы мүмкін. Мұндай жағдайларда балалар ашуланшақ, аз басқарылады және жеткіліксіз жауап береді,
олар әлі де эмоцияларын бақылауда ұстай алмайды.
Ересектер балаға күшті сезімдерді білдірудің балама тәсілдерін көрсетуі керек. Ең алдымен, тістеген баланы мұқият бақылаңыз. Оның қашан және неге мұны істейтінін анықтауға тырысыңыз, Содан кейін бұл жаман әдетті қалай жеңуге болатындығы белгілі болады.
Келесі кеңестер осы мінез-құлықтың себептерін түсінуге көмектеседі
және осы немесе басқа жағдайда қалай әрекет ету керектігін түсіну.
1. Сүт тістерін жұлу, айналадағы заттарды аузымен зерттеу және зерттеу.
Баланы қалай тістеуге болады: тіс сақинасын (тіс) немесе салқын суға малынған шүберекпен және т. б.;
Балаға резеңке ойыншықтарды беріңіз, ол оларды тістей алады;
Бала тыныш болған кезде, әртүрлі заттар мен өнімдерді көрсетіп, олардан не тістеуге және не істеуге болмайтынын айтып ойнауға тырысыңыз.
2 физикалық энергияны босату.
Баланы қалай тістеуге болады: ашық ойындарды жиі ойнаңыз: жүгіру, атпен жүру, бассейн, велосипедпен жүру, саусақ ойындары, пластилин және т. б.
3. Шамадан тыс эмоционалдылық
Баланы тістеуге қалай үйрету керек: балаңызға сезімді білдірудің басқа тәсілдерін үйретіңіз. Мысалы, құшақтасуға жауап ретінде сіз ананы тістемей, щекке сүйе аласыз.
4. Назардың болмауы
Баланы тістеуден қалай арылуға болады: балаға бір минут назар аударып, шағуды болжауға тырысыңыз. Құшақтаңыз, баламен ойнаңыз, әр жолы оны қаншалықты жақсы көретініңізді еске түсіріңіз. Ол үшін ең жақсы дос болыңыз.
Тәрбиешілерге ұсыныстар
"Егер бала тістесе..."
Баланың қару-жарағын қандай жағдайларда енгізетінін байқауға тырысыңыз; мүмкін болса, ауыр және жанжал жағдайларын алдын-ала біліп, алдын алыңыз.
Балаға қарым-қатынас пен эмоцияны білдірудің мұндай агрессивті формасы қалыпты жағдайда қолайсыз екенін түсінуге және білуге көмектесіңіз
(біздің тәрбие тұрғысынан ол бұл туралы әлі білмейді) қоғам.
Кішкентай баланың басқа балаға белгілі бір және айқын көрінетін мақсатпен жақындағанын көрген сайын, алақанды аузына мүмкіндігінше тез бекітіп, осылайша физикалық кедергі жасап, тістеудің алдын алады. Бұл жағдайда " сіз тістей алмайсыз!''. 10-шы немесе 20-шы рет ересек адамның шешуші реакциясын бала міндетті түрде қабылдайды, әсіресе егер айналасындағылардың бәрі бірдей әрекет етсе және онымен Флирт жасамаса, оның кінәсіздігіне әсер етеді.
Егер тістеудің алдын алу мүмкін болмаса, дәл сол сәтте екі жаққа да хабарласыңыз, мүмкін болса, оларды тыныштандырыңыз (сіз су ішуге болады). Сіз алақаныңызды аузыңызға қойып, қылмыскерге қатаң түрде жүгінуіңіз керек және "ешқандай жағдайда адамдарды тістеуге болмайды"деп айтуыңыз керек. "Егер сіз тістегіңіз келсе, онда сіз резеңке ойыншық, сақина немесе жастықты тістей аласыз" және оған көрсетілген заттардың бірін бере аласыз.
Баламен сөйлесуді жалғастырып, " ойыншық ауырмайды, ал Катя өте ауыр, ол жылайды."Егер бала сөйлемесе, неге тістеп алғаныңызды сұраңыз, мысалы:" сіз қызыл доппен ойнағыңыз келді ме? Катядан ойнауды аяқтағанша күтуін сұрау керек болды. Немесе маған жүгінер едім, Мен сізге көмектесер едім".
Осылайша, сіз балаға тістемей-ақ, ересек адамның көмегіне сүйене отырып, артық сезімдерді қалай жеңуге, жағдайға әсер етуге және қажетті нәтижеге қол жеткізуге болатындығын түсінуге көмектесесіз.
Баланы жазалауға болмайды. Өйткені, жазалау арқылы сіз оған теріс мінез-құлық үлгілерін көрсетесіз.
Әдетте, сөйлеуді игерумен және дамытумен қатар, баланың өзін-өзі көрсету қабілеті жақсарады және тістеудің жаман әдеті жоғалады.
Советы психолога
Ребёнок кусается - что делать?
Дети, по разным причинам кусаются в 2-3 года, а в отдельных случаях даже и в 4-5 лет! Причем, потерпевшими могут оказаться и они сами. Исследования показывают, что около 10% детей рождаются чрезмерно эмоциональными. Любое событие в их жизни сопровождается бурной реакцией. Все для них либо замечательно, либо ужасно. Из-за их сильных эмоций, не зависимо от того счастливы ли они или расстроены, они кусаются. Родители таких детей огорчаются, что даже проявление любви: объятия или поцелуй может в конечном итоге оставить следы зубов на их теле, потому что ребенок становится сильно возбужденным, испытывая чувство радости.
Это случается, как правило, с детьми, требующими особенного и повышенного внимания. Эмоциональные дети до 3-4-х лет кусаются, так как не умеют полноценно говорить и использовать нужные слова, чтобы выразить свои сильные чувства. Часто дети кусаются, выражая тем самым своё острое разочарование, отстаивая свою игрушку или оберегая свою (по его разумению) территорию. Причиной такого поведения может быть чрезмерное перевозбуждение, усталость или дискомфорт. В этих условиях дети более раздражительны, менее управляемы и, реагируя неадекватно,
они еще не способны держать свои эмоции под контролем.
Взрослые должны показать малышу альтернативные способы выражения сильных чувств. Прежде всего, внимательно понаблюдайте за кусающимся ребенком. Попробуйте определить, когда и почему он так делает, тогда станет понятно, как бороться с этой вредной привычкой.
Следующие советы помогут вам разобраться в причинах такого поведения
и понять, как действовать в том или ином случае.
1. Прорезывание молочных зубов, разведка и изучение окружающих предметов с помощью рта.
Как отучить ребенка кусаться: обеспечить зубным кольцом (прорезывателем) или кусочком ткани, смоченным в прохладной воде и т.д.;
Давать ребенку резиновые игрушки, чтобы он мог их грызть;
Когда ребенок спокоен, попробуйте поиграть, показывая различные предметы и продукты и рассказывая, что из них можно кусать, а что нельзя.
2 Освобождение физической энергии.
Как отучить ребенка кусаться: чаще играйте в подвижные игры: бег, верховая езда, бассейн, катание на трехколесном велосипеде, пальчиковые игры, пластилин и т. д.
3. Излишняя эмоциональность
Как отучить ребенка кусаться: обучайте малыша другим способам выражения чувств. Например, в ответ на объятия можно поцеловать маму в щечку, а не кусать.
4. Недостаток внимания
Как отучить ребенка кусаться: постарайтесь предугадывать укусы, уделяя ребенку минутку своего внимания. Обнимайте, играйте с малышом, каждый раз напоминайте, как вы его сильно любите. Станьте для него лучшим другом.
Рекомендации воспитателям
«Если ребёнок кусается…»
- Постарайтесь наблюдать, в каких именно случаях ребёнок пускает в вход своё оружие; по возможности предвидеть и предотвращать болезненные и конфликтные ситуации.
- Помогите ребёнку понять и усвоить, что такая агрессивная форма общения и выражения эмоций является недопустимой в нормальном
(с точки зрения нашего с вами воспитания, он пока об этом не знает) обществе.
- Каждый раз, когда видите, что малыш приближается к другому ребёнку с определённой и ясно видимой целью укусить, как можно быстрее приложить ладонь к его рту, тем самым создав физическую преграду и предотвратив укус. При этом нужно сказать, решительно и строго, что ''кусаться нельзя!''. На 10-й или 20-й раз решительная реакция взрослого обязательно будет воспринята ребёнком, особенно, если все окружающие будут реагировать подобным же образом, а не заигрывать с ним, умиляясь его невинностью.
- Если укус не удалось предотвратить, обратитесь в тот же момент обратиться к обеим сторонам, по возможности успокоить их (можно дать выпить воды). Нужно строго обратиться к обидчику, приложив ладонь к его рту, и сказать, что ''ни при каких обстоятельствах не разрешается кусать людей''. Нужно добавить, что ''если ты хочешь кусаться, то можешь укусить резиновую игрушку, кольцо или подушку'' и дать ему в руку один из указанных предметов.
- Продолжить разговор с ребёнком и сказать, что ''игрушке не больно, а Катеньке очень больно, она плачет.'' Спросите, почему укусил, если ребёнок не говорит, скажите сами, например: ''Ты хотел играть именно красным мячом? Нужно было попросить у Кати, подождать, пока она закончит играть. Или обратился бы ко мне, я бы тебе помогла''.
Таким образом, Вы поможете ребёнку понять как, не кусаясь, можно справиться с избытком чувств, повлиять на ситуацию и достичь при этом желаемого результата, опираясь на помощь взрослого.
- Не следует наказывать ребёнка. Ведь наказывая, Вы продемонстрируете ему отрицательные образцы поведения.
Как правило, одновременно с усвоением и развитием речи улучшаются способности ребёнка к самовыражению и вредная привычка кусаться проходит.
